کد مطلب:188824
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:159
رابطه ی علم امام با لزوم اطاعت از او
یكی از دلایل قرآنی علم امام، فرمان خداوند به اطاعت از اولی الامر است. و اولی الامر به دلایل عقلی و نقلی، نمی تواند بر شاهان و فرمانروایان معمولی منطبق گردد. زیرا به گواهی تاریخ، بیشتر فرمانروایان انسان هایی فاسد و دنیاخواه و ضد دین بوده اند و عقلا محال است كه خداوند، اطاعت آنان را بر مؤمنان واجب ساخته باشد.
روایاتی بسیار در این زمینه وارد شده است كه مراد از اولی الامر امامان معصومین و اوصیای پیامبر (ص) می باشند. زیرا در اینان ملاك هایی وجود دارد كه شایسته ی اطاعت و پیروی می باشند، این ملاك ها هم در بعد عبادت و عمل و اخلاق مطرحند و هم در بعد علم و معرفت به خدا و قوانین شریعت و آنچه برای هدایت بشر لازم است.
امام باقر (ع) در روایتی دقیقا به این استدلال تصریح كرده است كه اصولا میان وجوب اطاعت و علم گسترده ی صاحبان امر ملازمه وجود دارد. زیرا از نظر عقل قابل پذیرش نیست كه خداوند بر بندگان خود اطاعت بی چون و چرای فردی را واجب كرده باشد كه آن فرد خود گرفتار جهل و حیرت باشد و همه ی بایسته را نداند.
بیان امام باقر (ع) چنین است:
به خدا سوگند! امكان ندارد كه عالم (كسی كه خداوند اطاعت از او را واجب ساخته است) گرفتار جهل باشد، برخی مسایل را بداند و برخی را نداند، خداوند برتر و توانمندتر و با كرامت تر از این است كه اطاعت از فردی را بر مردم لازم گرداند ولی علوم آسمان و زمین را از او دریغ كند و پنهان دارد. [1] .
[1] سمعت اباجعفر (ع) يقول: لا والله لا يكون عالم جاهلا ابدا، عالما بشي ء و جاهلا بشي ء ثم قال: الله اجل و اعز و اكرم من ان يفرض طاعة عبد يحجب عنه علم سمائه و ارضه ثم قال: لا يحجب ذلك عنه. اصول كافي 1 / 262.